Աստէն

adv.

ὦδε, ἑνθαῦτα hic Աստ. աստանօր. յայսմ տեղւոջ՝ վայրի՝ վիճակի՝ աշխարհի. եւ Այժմէն.

Աստէն ի հրէաստանի յերկիւղի եմք։ Չելանեմ, քանզի աստէն մեռանիմ. (՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Գ 3։ ՟Գ. Թագ. ՟Բ 30։)

Ես աստէն պահեցի առ իս։ Դու աստէն ի հայս կաս. (Փարպ.։)

Աստ ելով խաչ՝ աստ իմասցի գողգոթայ, եւ աստէն խաչելութիւն. (Անյաղթ բարձր.։)

Աստէն ընկալեալ զհատուցումն մեղաց իւրոց. (Ագաթ.։)

Աստէն իսկ դատապարտեալ է. (Փարպ.։)

Զաստէն դսրովեալս մի՛ կշտամբեսցես կրկնակի դատել ի մեծի աւուրն։

adv.

ԱՍՏԷՆ ԵՒ ԱՍՏ. որ եւ ասի՝ ԱՍՏԷՆ ԻՍԿ ՎԱՂՎԱՂԱԿԻ. αὑτίκα mox

Անյապաղ. ի մօտոյ. հուպ ընդ հուպ. փոյթ ընդ փոյթ։ (Պիտ.։ Ոսկ. յհ. ՟Ա 3։ Պորփ.։)

adj.

παρών, -οῦσα, -ον praesens Ներկայ. առաջիկայ. այժմեան. այժմու.

Ե՛ւ յաստէն ամօթոյս ապրիցիմք, ե՛ւ ըզհանդերձալ կեանսն շահեսցուք. (Ոսկ. մ. ՟Ա 7։)